Waarom ik mijn eigen leven omarmde en richting gaf…
‘Je eigen leven niet werkelijk omarmen en richting geven, betekent je bestaan slechts een toevalligheid laten zijn.‘ Irvin D. Yalom
In 2012 startte ik mijn loopbaan als coach en begeleider vanuit een verlangen om dichtbij mensen en hun ontwikkeling te zijn. Gaandeweg ontdekte ik dat er waarheid schuilt in deze uitspraak van een van mijn grote inspirators Irvin Yalom. Om als begeleider werkelijk van betekenis te kunnen zijn voor de ontwikkeling van anderen, voelde ik dat ik mijn eigen leven moest omarmen, onderzoeken en richting wilde geven. Dat betekende een reis naar de wortels van mijn (bege)leiderschap. Nu, zes jaar later, heb ik al een lange reis afgelegd en mag ik samen met anderen invulling geven aan mijn roeping: vanuit kameraadschap liefde en avontuur brengen in de harten van mensen.
Op mijn reis en in mijn werk speelt het ambacht van systemisch werk een belangrijke rol. Ik herinner me nog heel goed het moment waarop ik voor het eerst kennis maakte met deze fascinerende manier van begeleiden. Ik was een jonge en onervaren docent. Op een studiedag voor docenten uit het hele land bracht een van de aanwezigen een vraagstuk in bij de begeleider en ik werd gevraagd om representant te zijn. Ik was vanaf dat moment de zoon waarmee de man gebrouilleerd was en werd neergezet achter de representant van een student waarmee deze docent in zijn dagelijks werk vaak in conflict kwam. Wat toen volgde was van grote betekenis voor deze man die hevig geëmotioneerd raakte. Niet alleen snapte hij nu wat er steeds gebeurde op zijn werk, maar realiseerde hij zich ook dat nu de weg geopend werd naar verzoening met zijn zoon.
Ik weet nog dat ik hiervan erg onder de indruk was en nog dagenlang terugdacht aan wat er was gebeurd. Het was voor mij ook van grote betekenis. Nu, zoveel jaren later, denk ik dat op dat moment het zaadje werd gepland voor mijn werk als begeleider. In mijn huidige werk met clienten en teams heb ik de mogelijkheid om mensen soortgelijke ontdekkingen en realisaties te laten doen die (soms) de loop van hun leven ingrijpend veranderen.
Dat is een van de redenen waarom ik samen met mijn collega’s Jakob van Wielink, Leanne Steeghs en Anne Verbokkem-Oerlemans een opleiding heb ontwikkeld die zich richt op begeleiding vanuit systemisch perspectief en vanuit het Secure Base gedachtegoed. Juist de combinatie van deze twee begeleidingsvensters maakt deze opleiding zo rijk. Je leert in de opleiding om als begeleider een bron te zijn – een secure base – die vertrouwen en veiligheid biedt (caring) en van daaruit tegelijkertijd uitdaagt en mensen aanmoedigt tot het nemen van risico’s (daring). Zo ontstaat ruimte bij clienten om zicht te krijgen op hun eigen wortels, hun eigen oorsprong, hun eigen systeem dat al begon voordat zij op de wereld kwamen. Ze (her)ontdekken hun eigen veerkracht en leren zich op een diepere laag te verbinden met zichzelf en anderen. Om mensen op deze manier te kunnen begeleiden, onderzoek je in de opleiding ook je eigen systeem en de invloed die dat heeft op jouw handelen in leven en in werk.
‘Je eigen leven omarmen en richting geven’. Voor mij opent deze uitspraak de weg naar werkelijke verandering, naar transitie. Wanneer we er voor kiezen ons leven werkelijk te omarmen en het sturing te geven, krijgt het een diepere betekenis. En op die manier kunnen we anderen tot inspiratie en voorbeeld zijn; onze partners, onze kinderen, onze familie, onze collega’s en onze clienten.
Wil je meer weten naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met Marnix Reijmerink
Klik hier voor meer informatie over de opleiding Secure Base Systemisch Coachen